Samen verder na de crisis

Lessen uit coronatijd over samenwerken en afstemmen in de zorg voor mensen met EV(M)B

1. De kunst van samen

Tussen 'samen de schouders eronder' en 'ieder op het eigen eilandje'
Samen varen Op een golvende zee varen drie mensen. Eén kikjkt door de verrekijker. Eén staat aan het roer. En één steekt een hand uit naar een drenkeling in het water. Boven de boot zweven vraagtekens en een donderwolk. Verderop is een eiland waar iemand tegen een boom zit.
Crisistijd kan mensen meer dan ooit samenbrengen en tegelijkertijd uit elkaar drijven. Verhalen over 'we doen het samen!' geven ons kracht. Maar sommige mensen vielen tijdens de crisis buiten de boot. Hoe kunnen we al deze verhalen blijven vertellen, zodat we hiervan kunnen leren? En wat is ons gezamenlijk verhaal nu de crisis voorbij is?
Meer over de kunst van samen

2. Elastisch sturen

Tussen korte lijntjes en het voortouw nemen
Veel bootjes Er varen 10 bootjes dicht bij elkaar op een woelige zee. Er zijn korte lijnen tussen de bootjes. Op elk bootje staat iemand aan het roer. In het middelste bootje staat een knikkende kapitein die naar rechts wijst. Achter hem staat een vrouw met een weegschaal.
Binnen Amsta Karaad werken veel verschillende mensen samen. Mensen met eigen verantwoordelijkheden en eigen ideeën over wat belangrijk is. Iedereen wordt graag gehoord. Ieders input is belangrijk bij het uitzetten van de koers, zeker in crisistijd. Tegelijkertijd vraagt een crisis om management dat het voortouw neemt. Hoe kan Amsta Karaad een duidelijke lijn uitzetten, zonder de touwtjes te strak aan te trekken?
Meer over elastisch sturen

3. Voortvarend terugblikken

Tussen het hervatten van de koers en samen terugkijken
Samen onder de indruk Op een boot staan drie mensen. Achter de boot is het woelige water zichtbaar. De linker persoon kijkt verschrikt en brengt een arm naar het hoofd. Om het hoofd heen is een animatie van een cirkelende lijn met sterren. Helemaal rechts staat iemand met een pleister op de mond. De wenkbrauwen gaan snel heen en weer. In het midden staat een vrouw die haar armen opent. Ze kijkt beide mensen aan. Boven haar hoofd verschijnen vraagtekens.
De coronacrisis ligt achter ons, het leven gaat door. We komen nieuwe problemen tegen die onze aandacht opeisen. Er is weinig ruimte en tijd om samen terug te blikken. Maar voor velen was het een heftige tijd. Samen terugblikken kan ons verbinden en inspiratie geven. Hoe kunnen we met elkaar in gesprek over wat corona met ons heeft gedaan? Wat kunnen we hiervan leren voor een volgende crisis? En hoe kunnen we met elkaar in gesprek over hoe we nú samen verder moeten?
Meer over voortvarend terugblikken