Regelmatig vertellen begeleiders en managers over scheurtjes of scheuren in het samen, die binnen teams ontstonden naarmate de crisis aanhield. Het ging hierbij vaak om, soms pittige, discussies over het nut van de maatregelen en de vragen rond vaccinaties. Het prangende karakter van deze vraagstukken bracht fricties en spanningen rond (onuitgesproken) normen en waarden aan de oppervlakte – en vergrootte deze spanningen uit.
Hoewel deze wrijvingen niet overal even pittig waren en verschillend zijn ervaren, wezen de ontstane scheuren wel op grenzen in het samen harmonieus kunnen optrekken rondom wezenlijke vraagstukken. Grenzen die niet per definitie van bovenaf beslecht kunnen worden. Mag je op momenten die ertoe doen keuzes maken die tegen het ‘samen’, het gedeelde belang van de groep, ingaan? Hoeveel ruimte is er voor een open gesprek hierover?
Lees in het kader van samen over de wegebbende saamhorigheid na de crisis